We gingen een kijkje nemen. We deden de kinderen even stilstaan bij het huis van God, het huis waar iedereen welkom is en ons eigen huis. Wat is hetzelfde? Wat is verschillend?
De voordeur en deze van ons eigen huisje is dat hetzelfde? En hebben wij ook zo een mooie poort?
Neen juf; Deze is veel groter én hier is géén bel! Bij ons thuis wel.
De ramen, amai kijk eens kindjes: zijn die bij jullie thuis ook zo?
Neen juf; bij ons thuis zijn ze veel kleiner en niet zo mooi!
We gingen naar binnen, als je bij iemand thuis binnen komt dan geef je een hand of een knuffel of een kus. Hier niet, hier maak je een kruisje met Heilig water.
We stapten verder en wat zagen we daar: stoelen, héél veel stoelen. Thuis hebben we ook stoelen, 4-6-8 stoelen maar hier veel meer. Voor alle mensen!
Er is een mooie grote tafel, wij gingen er met ons klasje rond staan. We gaven elkaar de hand, we zijn verbonden met elkaar, samenhorigheid...
Er is een heel mooi en groot orgel in de Kerk. De meneer die het orgel steeds bespeeld was daar speciaal voor ons. Hij heeft ons uitgelegd hoe het werkt en heeft voor ons de mooie muziek laten horen. Wauw wat een mooi geluid is dat.. En wij hadden geluk want er waren kindjes die het ook mochten proberen!
De Heilige Antonius lost onze problemen op. Als we iets verloren of kwijt zijn probeert hij ze voor jou terug te vinden. Wij deden een kaarsje branden en Lien van onze klas is iets kwijt. Ze ging tegen hem praten. We hopen dat Hij haar kan helpen.
Op het einde van ons bezoek deden wij nog een KLASWENS juf gaf een centje voor een kaarsje en we deden een wens. We wensen dat we in onze klas elkaar géén pijn meer doen...
Juf hoopt écht dat deze wens uit mag komen.
Het was een fijn maar vooral een zeer uitzonderlijk bezoek!
